در سوره «انعام» سخن از كسانى است كه خداوند نورى براى آنها قرار داد كه راه خود را با آن ببينند. تعبير به «يَمْشى بِه فِى النّاسِ»؛ (با آن در ميان مردم راه برود)، نشان مى دهد كه ايمان زمينه هاى معرفت را در قلب آدمى فراهم مى سازد و از اشتباهات در زندگى دنيا باز مى دارد. در سوره «زمر» مى فرمايد: «آيا كسى كه خدا سينه اش را براى اسلام گشاده است و برفراز مركبى از نور الهى قرار گرفته [همچون كور دلان گمراه است!؟]». آرى روحى كه رنگ الهى به خود بگيرد گشاده مى شود و آماده پذيرش علوم بيشتر می گردد.

«صِبْغَة» در اصل به معناى رنگ كردن است. اين تعبير در آيه 138 سوره «بقره» شايد به خاطر آن است كه نصارا نوزاد را بعد از روز هفتم با آب زرد رنگى غسل مى دادند و معتقد بودند كه اين رنگ او را پاك و پاكيزه مى كند. قرآن رنگ الهى را كه همان اسلام و توحيد است از همه اينها بهتر و بالاتر می داند.