از آيات قرآن بر مى آيد كه «وحى» معانى مختلفى دارد، بعضى تكوينى است و بعضى تشريعى و در هفت معناى زير به كار رفته است: 1- وحى تشريعى كه بر پيامبران نازل مى شد. 2- الهام به غير انبياء. 3- پيام الهى به فرشتگان. 4- پيام با اشاره. 5- القائات مرموز شيطانى. 6- تقدير قوانين الهى در جهان تكوين. 7- آفرينش غريزه ها. نزول وحى بر پيامبران نيز به صورت هاى مختلفى بوده از جمله: 1- نزول ملک و مشاهده فرشته وحی. 2- شنیدن صدای فرشته بدون مشاهده او. 3- الهام به قلب. 4- خواب و رویای صادقه.

پیامبر(ص) پیش از بعثت، سالی یک ماه در غار حرا به عبادت می پرداخت و قرائن، حاکی از حضور حضرت علی(ع) با ایشان در آن یک ماه است و به نظر می آید وقتی فرشته وحی،دستور رسالت را به حضرت محمّد(ص) ابلاغ کرد، حضرت علی(ع) نیز همراه ایشان بوده است. خود حضرت علی نیز در یکی از خطبه های شان به این موضوع اشاره می کنند.