امّ البنين روزها دست عبيدالله فرزند خردسال عباس را مى گرفت و به بقيع مى رفت و براى فرزندانش اشعاری می سرود و مرثيه سرايى مى كرد. مردم مدينه براى شنيدن مرثيه هاى جانسوز او اجتماع كرده و همنواى با او گريه مى كردند. به اندازه اى عزادارى او جانسوز بود كه حتّى مروان بن حكم دشمن كينه توز اهل بيت(ع) هنگامى كه آن منظره را می ديد متأثّر می شد و اشك می ريخت.