در اسلام مسائل اعتقادى از سایر مسائل - از جمله مسائل اخلاقی و غیر آنها - جدا نيست. توجّه به اوصاف الهى به عنوان یکی از مسائل اعتقادی سبب مى شود كه انسان چشم دل را عميقا به آن نقطه كمال مطلق بدوزد و سعى كند در سير درونى و برونى، خود را به او نزديك و نزديك تر سازد و اين نزديكى سرانجام سبب تخلّق به اخلاق الهى و انعكاس صفات او در اخلاق و عمل انسان مى شود.

یکی از اوصاف الهی، «عدل» و «عدالت» است. عدالتى كه نشانه هاى آن در جاى جاى عالم هستى، در آسمان ها، در زمين، در وجود خود انسان، در ضربان قلب و گردش خون او و بالأخره در سراسر اين جهان ديده مى شود. آيا انسان مى تواند يك وصله ناجور در اين عالم پهناور باشد و از عدالت عمومى جهان بركنار بماند؟! 

امام علی(ع) درباره بردباری می فرماید: «اگر بردبار نيستى خود را به بردبارى وادار كن؛ زيرا كمتر شده كسى خود را شبيه قومى كند و سرانجام از آنان نشود». از این رو اگر انسان عصبانى مى شود، خودش را كنترل كند و قيافه اى همچون حليمان و بردباران به خود بگيرد. راه ديگر براى تحصيل حلم، مطالعه زندگی معصومین(ع) است كه آنها چقدر در برابر افراد جسور بردبار بوده اند. در روایت آمده مردى به قنبر دشنام داد، امام علی(ع) فرمودند: «قنبر آرام باش. دشنام دهنده را رها كن كه سبب خشنودى خدا و خشم شيطان مى شود».