پیامبر(ص) - به امر خدا – به بستن درب خانه هاى صحابه که به مسجد نبوی باز مى شد، امر نمود اما درِ خانه على را، همچنان باقى گذاشت. احادیث متعددی به نقل از ابن عباس، عمر بن خطاب، زید ابن ارقم و بسیاری از صحابه دیگر درباره این حادثه وجود دارد.
ابن عباس مى گوید: رسول خدا(ص) درِ خانه هایى را که به مسجد باز مى شد، غیر از خانه على، مسدود ساخت و على(ع) همچنان وارد مسجد مى شد و راه عبورش از آنجا بود و غیر از آن راهى نداشت، [حتی] در حالى که جنب بود.
 

در واقعه اي ابن عباس ده فضيلت مي شمارد که تنها مختص علي(ع) است، ازجمله اينکه پيامبر(ص) در حقش فرمود: خدا هرگز او را خوار و رسوا نمى کند. سوره توبه را مردى بايد ببرد که او از من و من از او باشم. تو ولىّ من در دنيا و آخرت خواهى بود. على نخستين مردي بود که ايمان آورد. تو ولىّ تمام مؤمنان، پس از من خواهى بود. پيامبر تمام درهايى را که به مسجد باز مى شد مسدود ساخت، غير از در خانه على. و پيامبر فرمود:هرکس من مولا و سرپرست اويم، سرپرست و مولايش على است.