عبدالله بن مسعود می گوید: پیامبر(ص) به من فرمود: «گمان مى کنم که مرگم نزدیک شده است». گفتم: آیا ابو بکر را جانشین خود قرار نمی دهی؟ از من رو گرداند. گفتم: عمر را جانشین خود نمى سازى؟ باز از من رو گرداند. گفتم: آیا على(ع) را جانشین خود نمى کنى؟ فرمود: «آری همان است، سوگند به آن که جز او خدایى نیست، اگر با او بیعت کنید و از او فرمان بَرید، همه شما را به بهشت، وارد مى کنم».

کلینی از امام باقر روایت می کند وقتی ولایت به عنوان آخرین فریضه نازل شد، خداوند نیز آیه اکمال دین را فرو فرستاد. این روایت با مضمون آیه شریفه نیز سازگار است زیرا؛ اولا: با انتخاب خلیفه بی نظیری برای حضرت رسول توطئه دشمنان اسلام در ضربه زدن به اسلام نقش بر آب شد. ثانیا: با این انتخاب نبوت به سیر تکاملی خود ادامه داده، و دین کامل شد. ثالثا: نعمت های خداوند با نصب امامت کامل شد. رابعا اسلام بدون امام بعداز نبی دینی فراگیر و جهانی نخواهد بود.

علمای طراز اوّل شیعه و سنی، نزول آیه را در روز غدیر قطعی می دانند. و با توجه به اینکه ترتیب نزول سوره ها و آیات قرآن با ترتیب فعلى آن کاملا مغایرت دارد، در این آیه نیز با برداشتن قسمت دوّم یعنی از«الیوم یئس الذین» تا «رضیت لکم الاسلام دینا»، کوچکترین لطمه اى به ارتباط آیه وارد نمى شود و این خود گواه بر این است که قسمت مزبور کلامى است مستقل که در وسط آیه واقع شده. ضمن اینکه اکمال دین با امر مهمی مثل وصایت محقق می شود نه یک حکم جزئی، خصوصا اینکه بعد از نزول این آیه احکام دیگری نیز بیان شده است.