از آنجا كه كثرت ذكر، مورد فرمان خداست و تنها امتثال همان فرمان سودمند است، لذا خداي سبحان در معرّفي نجات ‏يافتگان و وصف پارسايان فرهيخته، كثرت ياد را مطرح مي كند و آنان را به ذكر كثير مي ‏ستايد.