کتاب «ذخائر العقبى فى مناقب ذوى القربى» یکى از مهم ترین و معتبرترین منابع مربوط به مناقب و فضائل اهل بیت پیامبر اکرم(ص) است که توسط احمد بن عبد الله بن محمد محب الدین طبرى شافعى (615 ـ 694ق) تالیف شده است. او از مورخان و محدّثان معتبر اهل سنت به شمار مى رود و کتاب‌های بسیار معتبرى در زمینه فقه، تاریخ، رجال و حدیث تالیف و تدوین کرده است که مورد استفاده دانشمندان پس از او مثل ذهبى، ابن حجر عسقلانى، یافعى و شوکانى قرار گرفته است. او بسیارى از مطالب تاریخى و رجالى و احادیث مربوط به عقاید و تاریخ تشیع را در آثار خود آورده است و در نقل آنها هیچ تعصب و عنادى نشان نداده و در نهایت انصاف به گردآورى فضایل و مناقب خاندان پیامبر(علیهم السلام) پرداخته است. کتاب «ذخائر العقبى» از مهم ترین کتاب هاى او در این زمینه مى باشد. علماى بزرگ شیعه نیز در مقام مناظره با مخالفان اهل بیت(علیهم السلام) به آن احتجاج و استناد مى کنند. او در مقدمه کتاب مى نویسد که: «واجب بودن محبت اهل بیت پیامبر اکرم(ص) مرا بر آن داشت تا روایاتى که در مناقب و تعریف مقامات شریفه آن بزرگواران و بلند مرتبگى ایشان آمده است را در یک مجموعه تدوین کنم، باشد که موجب بخشودگى گناهان ما نسبت به حقوق آنان شود.

شمس الدین ابوالمظفر یوسف بن قزاوغلی ابن عبدالله سبط ابی الفرج ابن جوزی (581 ـ 654 ق)- که نوه دختری ابن جوزی مورخ معروف است، یکی از مهم ترین دانشمندان اهل سنت به ویژه حنابله و حنفیّه در زمینه اخلاق و موعظه، تاریخ، رجال، حدیث تفسیر قرآن می باشد. او در بغداد متولد شد و با مهاجرت به دمشق و سکونت در آنجا در همان دیار وفات یافت. کتاب‌ها و نظرات او یکی از منابع مهم و دست اول تراجم نویسان، صحابه شناسان ومورخان اهل سنت و حتی علمای شیعه به شمار می رود.