طبق آیه 54 سوره روم، انسان در زمان تولد با نهایت ضعف پا به این جهان گذاشت به طوری که حتی توان دور کردن مگسی را هم نداشت تا اینکه به سن جوانی رسید و پس از مدتی باز به سمت ضعف و ناتوانی جسمی و روحی حرکت می کند. این دگرگونی نشان می دهد که این انسان نه آن قوت  را از خود داشت و نه آن ضعف را. بلکه همه آنها از ناحیه دیگری بود و او هم کسی جز خدای با عظمت نیست.