امام علی(ع) برخی از یاران خود را مورد سرزنش قرار داده و می فرماید: «نه اموال خود را در راه آن كس كه به شما داده، بذل كرديد و نه جانها را در راه كسى كه آنها را آفريده، به خطر افكنديد». گویا زمان اين سخنان پس از جنگ صفين بوده كه گروهى از مردم حاضر نشدند در دفاع از حق جان و مال خود را به خطر بیفکنند.
خداوند در آیه 4 سوره «قلم» در توصیف پیامبر(ص) مى فرماید: «تو صاحب اخلاق عظیم و برجسته اى هستى». بعضى از مفسران، خلق عظیم پیامبر(ص) را به «صبر در راه حق، گستردگى بذل و بخشش، تدبیر امور، رفق و مدارا، و تحمل سختى ها در مسیر دعوت به سوى خدا، عفو و گذشت، و جهاد در راه پروردگار، و ترک حسد و حرص» تفسیر کرده اند، گرچه همه این صفات در پیامبر(ص) بود، ولى «خُلُق عظیم» او، منحصر به اینها نبود.
قرآن انفاق کردن کفار را که از روی ریا و خود نمایی است، به باد شدید و سوزان و یا فوق العاده سرد و خشک کننده اى تشبیه نموده که به کشت و زرعى بوزد و آن را خشک کند؛ چرا که این گونه انفاق ها نه از نظر اجتماعى مشکلى را حل مى کند (چون غالباً درغیر مورد مصرف مى شود) و نه نتیجه اخلاقى براى انفاق کننده خواهد داشت.
قال ابو عبدالله (عليه السلام):
لا تدع زيارة الحسين بن على عليهما السلام و مر أصحابک بذلک يمد الله فى عمرک و يزيد فى رزقک و يحييک الله سعيدا و لا تموت الا شهيدا.
وسائل الشيعه، چ 10 ص335