«دابَّة» از مادّه «دبيب» به معنى راه رفتن آهسته و ملايم است ولى معمولا به همه جنبندگان اطلاق مى ‌شود. اين واژه بر مذكّر و مؤنّث و موجوداتى كه روى زمين راه مى روند و حتّى پرندگان آسمان اطلاق مى گردد و جمع آن، «دوابّ» است به معنى جنبندگان. اين واژه حتى انسان را نيز شامل مى ‌شود و موارد استعمال آن در قرآن مجيد شاهد اين مدعّاست.

به راستى طرز روزى رساندن خداوند به موجودات مختلف، حیرت انگیز است. از جنینى که در شکم مادر قرار گرفته تا حشرات و جانوران گوناگونى که در اعماق تاریک زمین، و لانه هاى پرپیچ و خم، و لابلاى درختان و بر فراز کوه ها و در قعر دریا ها و دره ها زندگى می کنند، هیچ کدام از دیدگاه علم او هرگز مخفى و پنهان نیستند. و این خود نشانه ای از عظمت خداوند است.

طبق آیه 6 سوره هود، هیچ دابّه اى در روى زمین نیست، مگر این که رزق و روزى آن بر خدا است). با این حال باید به دنبال روزی رفت چراکه مقدر شدن روزی مشروط به تلاش و کوشش است، نه اینکه با سستی بهانه دست دشمنان داد تا مذهب را عاملی برای رکود اقتصادی و استثمار محرومان قرار دهند. ضمن اینکه سیره پیامبران و امامان نیز تلاش برای رزق و روزی بوده است. آیات و روایات مربوط به معین بودن روزی برای کنترل افراد حریص می باشد.

رزق و روزى موجودات زنده، از جالب ترین مسائلى است که با گذشت زمان و پیشرفت علم، صحنه هاى شگفت انگیزى از آن فاش مى گردد، همه موجودات حتی گیاهان در اعماق دریا، جنین در شکم مادر و... روزی آنها توسط خداوند مشخص شده. از سویی در آیات قرآن، هنگام بحث از روزى خواران تعبیر به دابه و جنبنده شده که اشاره لطیفى به رابطه انرژى و حرکت دارد. هر جا حرکتى هست نیازمند ماده انرژى زاست، یعنى ماده اى که منشأ حرکت باشد و اگر حرکت را به معنى وسیعش تفسیر کنیم، گیاهان را هم در بر مى گیرد، و آن حرکت در مسیر نمو دارند.