نماز خواندن بر اعمال آینده و گذشته انسان اثر دارد. رسول خدا(ص) فرموده ‏اند: «وقت هر نمازي كه فرا مي رسد فرشته‏ اي به مردم مي گويد: اي مردم، برخيزيد آن آتش هايي كه پشت سر خود روشن كرده ‏ايد با نماز خاموش كنيد». بسياري از كارهاي ما به صورت آتشي بر دوش ما انباشته شده است؛ اما احساس نمي ‏كنيم. نماز، هم آتش هاي گذشته را خاموش مي كند و هم نمي گذارد انسان بعدها گرفتار آتش شود. این خاصیت نماز است که هم جلوی بديها را مي گيرد و هم بدي هاي گذشته را از بين مي برد: «إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهي‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَرِ».

عامل اساسى بازدارى انسان از گناه، یاد خدا می باشد و یکى از اسرار نماز هم این است که انسان را به یاد خدا مى اندازد. لذا مقصود قرآن که مى فرماید: «نماز انسان را از گناه باز مى دارد» این است که نماز موجب یاد خدا مى شود و اثر طبیعى آن ایجاد زمینه بندگی و ترک گناه در انسان است، ولى در عین حال ممکن است بر اثر ضعف توجّه به خدا، عوامل نیرومندترى اثر آن را خنثى سازد.