به طور کلى، محتواى این سوره در پنج بخش خلاصه مى شود: 1- بعد از ذکر حروف مقطعه اشاره به عظمت قرآن مى کند. 2- از نشانه هاى خدا در آفرینش آسمان و زمین سخن مى گوید. 3- قسمتى از سخنان حکمت آمیز«لقمان» به فرزندش را نقل می کند. 4- بار دیگر به دلائل توحید می پردازد. 5- اشاره کوتاه و تکان دهنده اى به مسأله معاد و زندگى پس از مرگ دارد.
گنجى که حضرت خضر(ع) در جریان همراهی موسی(ع) با خود، اصرار بر حفظش داشت، در بعضی از روایات به لوحی که کلمات حکمت آمیز بر آن نوشته بود و در بعضی دیگر به لوحی از طلا تفسیر شده که با هم منافاتی ندارند.
قال الصّادق عليه السّلام :
... رَحِمَ اللّهُ دَمْعَتَکَ، اَما اِنَّکَ مِنَ الَّذينَ يُعَدُّوَنَ مِنْ اَهْلِ الْجَزَعِ لَنا وَالَّذينَ يَفْرَحُونَ لِفَرَحِنا و يَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا، اَما اِنّکَ سَتَرى عِنْدَ مَوْتِکَ حُضُورَ آبائى لَکَ... .
وسائل الشيعه ، ج 10، ص 397