خداوند در بخشی از سوره أعلى دستوراتى را در زمینه تسبیح پروردگار، و اداى رسالت، به پیامبر(ص) مى دهد؛ و در بخش دیگر، از مؤمنان خاشع، و کافران شقى، و عوامل سعادت و شقاوت این دو گروه سخن به میان مى آورد و در پایان سوره، اعلام مى دارد: این مطالب تنها در قرآن مجید نیامده است، بلکه حقایقى است که در صحف پیشین نیز بر آن تأکید شده است.

جمعى از بزرگان شیعه و اهل سنت، از جمله «ثعلبى»، «واحدى»، «ابن مردویه»، «خطیب بغدادى»، «طبرى»، «موصلى»، «احمد حنبل» و غیر آنها به اسناد خود از «عمار یاسر»، «جابر بن سمره» و «عثمان بن صهیب» از پیغمبر اکرم(ص) چنین نقل کرده اند که به على(ع) فرمود: «اى على! شقى ترین پیشینیان همان کسى بود که ناقه صالح را کشت و شقى ترین فرد از آخرین قاتل تو است».و در روایتى آمده است: «کسى است که این را با آن رنگین کند»؛ (محاسنت را با خون فرقت خضاب مى کند).