یکی از ويژگى هاى منحصر به فرد حضرت فاطمه(س) این است که پیامبر(ص) تنها بر دستهاى حضرت زهراء(س) چندين بار و در مواضع گوناگون بوسه زده است. و حدیث بوسه بر دست سعد بن معاذ که آثار کار بر آن بود اما از جنگ تبوک تخلف کرده بود با توجه به ضعف سند و اینکه سعد در آن زمان زنده نبوده، باطل است.
انجيل لوقا سرگذشت توبه زن بدنام شهر را در حضور مسيح(ع) بیان می کند و می گوید: آن حضرت به زن بدكاره اجازه می دهد كه پاهایش با اشك چشم بشويد و با موهایش خشك كند و با دست هاى لطيفش عطر بزند و مرتباً آنها را ببوسد. آيا اين باوركردنى است و با روش زندگی پیامبران که حتى كمترين ترك اولایی را انجام نمی دادند، و یا حتی با راه و رسم انجام توبه، سازگار است؟
او نوجوانى بود كه هنوز به سنّ بلوغ نرسيده بود. هنگامى كه اجازه ميدان رفتن خواست، امام حسین(ع) نپذيرفت. او آنقدر دست و پاى امام را بوسه زد تا رضايت امام را جلب كرد و در حالى كه اشك مى ريخت به ميدان آمد. با سنّ كمش سى و پنج نفر را بر زمين افكند، تا این که عمرو بن سعد أزْدى، فرق سرش را شکافت. قاسم(ع) با صورت به زمين افتاد و فرياد زد: عموجان! مرا درياب. او بعد از رسیدن امام حسین(ع) به شهادت رسید.
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
کُلُّ الْجَزَعِ وَ الْبُکاءِ مَکْرُوهٌ سِوَى الْجَزَعُ وَ الْبُکاءُ عَلَى الحُسَينِ عليه السّلام
هر ناليدن و گريه اى مکروه است ، مگر ناله و گريه بر حسين عليه السّلام .
بحارالانوار، ج 45، ص 313