حضرت رسول(ص) بخشی از پول زره ای که امام علی(ع) برای تامین هزینه مهریه حضرت زهرا(س) فروخته بود، به خرید جهیزیه اختصاص داد. جهزیه ای بسیار ساده متشکل از 18 قلم جنس که از مقداری لباس ساده و چند بالش و پرده و حصیر و یک مشک و مقداری ظروف ساده و گلی تجاوز نمی کرد.
زندگی حضرت زهرا(س) سراسر زهد و پارسایی بود، داستان جهیزیه شان و مراسم شب زفاف او که در نهایت سادگى برگزار شد یا خدمات ایشان در خانه على(ع)، همه شاهد گویاى مقام زهد اوست. ایشان در خانه حتى پوشش کافى براى آمدن میهمان هاى نامحرم نداشت که پیغمبر اکرم(ص) عباى خود را به او دادند تا براى آمدن میهمانان جهت عیادت پیامبر(ص) آماده گردد.
از علائم ازدواج هاى تجارتى وجود مهریه هاى سنگین، جهیزیه زیاد و شیربهای هنگفت است. در این نوع ازدواج، صفات انسانى طرفین و مانند اینها مطرح نیست بلکه تمام بحث ها بر محور دارایى هاى طرفین - مخصوصاً زن - دور مى زند و شخصیت زن تا سر حّد یک متاع عادى سقوط مى کند. تنها عامل بقاى این ازدواج همان علت حدوث آن بوده و زوجین به محض رسیدن به خواسته خود، از هم متنفر می شوند. همچنین توقعات این زنان، به نسبت اموالشان، فوق العاده زیاد است. لذا در دستورات مذهبى ما، از این نوع ازدواج ها منع شده است.
قالَ رَسُولُ اللّهِ صلّى اللّه عليه و آله :
مرحبا بک يا ابا عبدالله ! يا زين السموات و الارضين.
آفرين بر تو اى ابا عبدالله ! اى زينت آسمان ها و زمين ها!
بحار الانوار 36/204