«اهل» در لغت، به معنای انس و الفت بین دو چیز و همچنین به‌معنای اعضای خانواده است. و واژه «بیت» در اصل به‌معنای جایگاه و محل بازگشت انسان و سکونت شبانه می‌آید و «اهل‌بیت» یعنی ساکنان آن خانه و افراد خانواده که با انسان در یک‌جا زندگی می‌کنند. « اهل‌بیت» در اصطلاح قرآنی، پیامبر اکرم(ص)، امام علی(ع)، حضرت فاطمه(س)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) و نه نفر از فرزندان امام حسین(ع) هستند.
در مورد احترام خانه حضرت فاطمه(س) باید گفت که، خداوند برای این خانه منزلت والایی قائل شده است. زیرا هنگامی که آيه 36 سوره نور نازل شد: «[نور خدا] در خانه هايى است كه خدا رخصت داده كه قدر و منزلت آنان رفعت يابد...»؛ حضرت رسول اکرم(ص) فرمودند: «خانه حضرت امیرالمومنین(ع) و حضرت فاطمه(س) از جمله ی برترین آنهاست». و همچنین مدت نه ماه به در خانه دخترشان آمده، بر او و همسر گرامی اش سلام مى كردند و آيه تطهیر (33:احزاب) را تلاوت می فرمودند.
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
اِنَّ النَّبىَّ لَمّا جائَتْهُ وَفاةُ جَعْفَرِ بنِ اَبى طالبٍ وَ زَيْدِ بنِ حارِثَةَ کانَ اَذا دَخَلَ بَيْتَهُ کَثُرَ بُکائُهُ عَلَيْهِما جِدّاً وَ يَقولُ: کانا يُحَدِّثانى وَ يُؤ انِسانى فَذَهَبا جَميعاً.
من لايحضره الفقيه ، ج 1، ص 177