آيه فوق در مورد جنگ بدر و كمك‏هاى مالى مردم مكه نازل شده است. مشرکان مکّه اموال فراوانى جمع کردند تا به جنگجویان خود در جنگ بدر کمک کنند. اما سرانجام شکست خورده و انفاقشان مایه حسرت و اندوهشان شد.

این آیه درباره نجات معجزه آمیز پیامبر(ص) در حوادث بعد هجرت نازل شد. مشرکان مکّه در دارُ النَّدْوَةِ جمع شدند و تصمیم گرفتند ازهر قبیله اى جوانى شجاع و شمشیرزن انتخاب کنند تا دسته جمعى به پیامبر(ص) حمله کنند. پیامبر(ص) آن شب در بسترش نخوابید و به سوى غار ثور حرکت کرد و على(ع) در بستر پیامبرخوابید. مشرکان هنگام صبح که به خانه ریختند و على(ع) را در بستر پیامبر(ص) دیدند به دنبال ردّ پاى پیامبر(ص) تا نزدیکى غار حرکت کردند ولی چون تار عنکبوتى در جلو غار بود باز گشتند.

چند نفر ازقریش به نجران سفر کردند و از دانشمندان یهود مسائل پیچیده اى را پرسیدند تا از پیامبر(ص) سوال کنند. از جمله سؤالات این بود که: قیامت در چه زمانى برپا مى شود؟ آیه فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت.

اهل مکّه به پیامبر(ص) گفتند: اگر با خدا ارتباط دارى آیا پروردگار، تو را از گرانى و ارزانى اجناس در آینده با خبرنمی کند تا آنچه به سود و منفعت است تهیه کنى و یا از خشکسالى، و یا پر آبى مناطق مختلف با خبرنمى سازد تا به سرزمین هاى پر برکت کوچ کنى؟ آیه فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت.

پیامبر(ص) در روز جنگ بدر براى تشویق جنگجویان اسلام، جوائزى تعیین کرد. هنگامى که جنگ بدر پایان پذیرفت، جوانان براى گرفتن پاداش خود خدمت پیامبر(ص) رفتند، در این موقع میان دو نفر از انصار راجع به غنائم مشاجره لفظى پیدا شد آیه فوق نازل شد و حکم غنائم جنگی را بیان کرد.

یهود بنى قریظه پیشنهاد صلحى را قبول کردند که از سرزمین مدینه کوچ کرده و به سوى شام بروند .پیامبر(ص) برای حکمیّت، سعد بن معاذ را پیشنهاد داد. آنها تقاضا کردند که پیامبر ابُولُبابه را برای مشورت بفرستد. ابُولُبابه در مشورت خیانت کرد. آیه هاى فوق درباره او نازل شد. ابُولُبابه سخت پشیمان گشت و خود را با طنابى به یکى از ستون هاى مسجد بست. خداوند توبه اش را پذیرفت و اوهم  یک سوم از اموالش را صدقه داد.

پیامبر(ص) در مکّه شبى بر کوه صفا بر آمد و مردم را به سوى توحید و یکتاپرستى دعوت نمود و آنها را از مجازات الهى برحذر داشت. بت پرستان گفتند: او دیوانه شده، آیه فوق نازل شد و به آنها پاسخ دندانشکنی داد.