امام صادق(ع) در پاسخ به این سوال فرمودند: «در قيامت پنجاه موقف (محل توقف براى رسيدگى به حساب اعمال بندگان) است، هر موقفى به اندازه يك هزار سال از سال هايى كه شما مى شمريد، سپس اين آيه را تلاوت فرمود: در روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است».
در شفاعت اخروی شفیع به اراده خدا قدم به میدان شفاعت مى گذارد و انتخاب شفیع با خداوند است و شفیع شخص گناه کار را دگرگون کرده و او را از آثار گناه شستشو مى دهد. همچنین هر مجرمى مشمول شفاعت قرار نمى گیرد و منشاء شفاعت هم رحمت نا محدود الهى است؛ ولى در شفاعت دنیوی گناه کار برانگیزنده شفیع است و مجرم واسطه و شفیع را انتخاب مى نماید و تغییرى در مجرم و گناه کار داده نمى شود و هر نوع مجرمى ممکن است مشمول شفاعت قرار گیرد و این شفاعت نوعى تبعیض در قانون است.
قال الصادق (عليه السلام) :
إِنَّ ضَيْفَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ رَجُلٌ حَجَّ وَ اعْتَمَرَ فَهُوَ ضَيْفُ اللَّهِ حَتَّى يَرْجِعَ إِلَى مَنْزِلِهِ.
مردى که حج يا عمره انجام دهد ميهمان خدا است و تا زمانى که به منزل خود بازگردد در اين ميهمانى قرار دارد
وسائل الشيعه: 14/586