امام علی(ع) در مورد نقش «عمل صالح» در سعادت اخروی می فرماید: «از كسانى نباش كه بدون عمل، اميد سعادت اخروى دارد»، در واقع بدون كوشش نمی توان به نعمت هاى پرارزش الهى در آخرت رسید. همچنین قرآن با تأكيد بر این معنی می فرماید: «براى انسان چيزى جز سعى و كوشش او نيست، و اين كه تلاش او به زودى ديده مى شود». در واقع «عمل صالح» تنها وسيله نجات است و اين پاسخى است براى آنان كه تصور مى كنند تنها با ذكر شهادتين و اظهار اسلام و ... اهل نجات خواهند شد.

دنیا از منظر اهل بیت(ع) به خودی خود ارزش ندارد بلکه تنها وسیله ای برای رسیدن به سعادت اخروی است. از این رو پیامبر(ص) می فرماید: «دنیا و آنچه در آن است نفرین شده است، مگر آنچه برای خدا به کار گرفته شود». همچنین امام علی(ع) می فرماید: «دنیا مرکب مؤمن است که بدان به سوی پروردگارش کوچ می کند». از سویی امام صادق(ع) می فرماید: «دنیا را به عنوان پلی بر رودخانه ای قرار بده که از آن عبور می کنی و هرگز به آن باز نمی گردی». بر این اساس عمارت دنیا و توسعه در معیشت جامعه، باید در مسیر سعادت آخروی قرار گیرد.

مذمت «دنیا» در آیات قرآن و سخنان معصومین(ع) تنها شامل گروهی از انسان ها می شود که دنیا را برای هوی و هوس و استثمار دیگران می خواهند. همانند سخن پیامبر(ص) که می فرماید: «كسى كه درهم و دينار را بپرستد، رانده شده از راه خداست» اما تلاش برای فراهم آوردن امكانات جهت خدمت به ديگران و تقویت اقتصاد جامعه اسلامی، عبادتی کم نظیر است. از این رو امام على(ع) افتخار مى كند كه در دوران حكومت او تمام مردم كوفه از زندگانى مطلوب و قابل قبولى برخوردار بودند.