خدایی که همه موجودات و از جمله انسان ها را خلق کرده است بالاترين مرتبه محبّت و مهرورزى را نسبت به آنها دارد و همين لطف و مهربانى به انسان بلكه همه موجودات، عامل خلقت آنان و گستردن نظام هستى شده است. در آیات و احادیث زیادی، شدت محبت خداوند به مخلوقاتش از محبت مادر نسبت به فرزندش بیشتر دانسته شده است. برخی از افکار منفی، از جمله فریب های شیطان برای افسرده کردن و ناامید ساختن انسان نسبت به خداوند متعال است تا احساس کند خدا او را فراموش کرده و تنها گذاشته است!

در روایات به آثار و ثمرات فراوانی برای «تواضع» اشاره شده که محبت، نظم در کارها، قبولی عبادات و طاعات و ... از آن جمله اند. تواضع علاوه بر اثر گذاري در زندگی علمی و فرهنگی انسان در زندگی اجتماعی او نيز تأثيرگذار است؛ چرا که افراد متواضع از محبوبیت فوق العاده ای در اجتماع بهره می گیرند و مردم برای آنها احترام خاصی قائل هستند.

هر کس سوره «النجم» را بخواند، خداوند به عدد هر یک از کسانى که به پیامبر(ص) ایمان آوردند و کسانى که او را انکار کردند، ده حسنه به او عطا مى کند و کسى که پیوسته سوره «النجم» را در هر روز، یا در هر شب تلاوت کند، در میان مردم فردى شایسته شناخته مى شود، خداوند او را مى آمرزد، و محبوبیت در میان مردم به دست مى آورد.

معتمد عباسى كه همواره از محبوبيت و نفوذ معنوى امام در جامعه نگران بود، چون ديد توجه مردم به امام روز به روز بيشتر مى‏ شود و زندان و اختناق و مراقبت تأثير معكوس دارد، سرانجام به همان شيوه مزورانه ديرينه متوسل شد و امام را پنهانى مسموم ساخته و به شهادت رساند.

دو تن از فرزندان عبد مناف - جدّ سوم پیامبر(ص) - هاشم و عبد شمس نام داشتند. فرزندان هاشم را بنی هاشم و فرزندان عبد شمس را بنی امیّه می گویند. هاشم دارای محبوبیت گسترده ای در میان مردم بود که باعث حسادت امیّه – فرزند عبد شمس – شد و او به بدگویی از عموی خود پرداخت، امّا با افزایش محبوبیت هاشم، امیّه عموی خود را وادار به پذیرش پیمانی کرد که نتیجه ای جز شکست امیّه و تبعید ده ساله او به شام نداشت. بدین ترتیب دشمنی بنی امیه نسبت به بنی هاشم، ریشه تاریخی دارد.

در آیه 96 سوره «مریم» آمده است: «کسانى که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند خداوند رحمان محبت آنان را در دل ها مى افکند». «ایمان و عمل صالح» جاذبه فوق العاده اى دارد، اعتقاد به یگانگى خدا و دعوت پیامبران که بازتابش در روح، فکر، گفتار و کردار انسان به صورت اخلاق عالیه انسانى، تقوا، پاکى، درستى، امانت، شجاعت، ایثار و گذشت، تجلى کند، همچون نیروهاى عظیم مغناطیس، کشنده و رباینده است. در حقیقت این نخستین پاداشى است که خدا به مؤمنان و صالحان مى دهد که دامنه اش به سراى دیگر نیز کشیده مى شود.