مخالفت صریح قرآن با عقیده شفاعت!

قرآن در آیات صریحی مثل «وَاتَّقُوا يَوْمًا لَّا تَجْزِي نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَيْئًا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ» عقیده شفاعت را رد می کند؛ آیا با این وصف عقیده به شفاعت عقیده ای خلاف قرآن نیست؟!

برای به دست آوردن «دیدگاه قرآن در مورد شفاعت» باید «مجموعه آیات وارد شده در این زمینه» را بررسی کرد و با صرف دیدن «یک یا چند آیه» نمی توان به حکم قرآن در این زمینه دست یافت. با بررسی «مجموع آیات شفاعت» این نتیجه حاصل می شود که «در قرآن اصل شفاعت انکار نشده است»؛ «قرآن شفاعت شفیعان را با اذن و اجازه خداوند پذیرفته است» و «آنچه نفی شده شفاعت بالاستقلال و بدون اذن الهی است».

قرآن و تفسیر نمونه
مفاتیح نوین
نهج البلاغه
پاسخگویی آنلاین به مسائل شرعی و اعتقادی
آیین رحمت، معارف اسلامی و پاسخ به شبهات اعتقادی
احکام شرعی و مسائل فقهی
کتابخانه مکارم الآثار
خبرگزاری رسمی دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی
مدرس، دروس خارج فقه و اصول و اخلاق و تفسیر
تصاویر
ویدئوها و محتوای بصری
پایگاه اطلاع رسانی دفتر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی مدظله العالی
انتشارات امام علی علیه السلام
زائرسرای امام باقر و امام صادق علیه السلام مشهد مقدس
کودک و نوجوان
آثارخانه فقاهت

قالَ الصّادقُ عليه السّلام :

اِنَّ النَّبىَّ لَمّا جائَتْهُ وَفاةُ جَعْفَرِ بنِ اَبى طالبٍ وَ زَيْدِ بنِ حارِثَةَ کانَ اَذا دَخَلَ بَيْتَهُ کَثُرَ بُکائُهُ عَلَيْهِما جِدّاً وَ يَقولُ: کانا يُحَدِّثانى وَ يُؤ انِسانى فَذَهَبا جَميعاً.

من لايحضره الفقيه ، ج 1، ص 177