«صبر» از مهمترين اركان ايمان است. لذا در حدود هفتاد آيه قرآن، از صبر سخن به ميان آمده كه بيش از ده مورد آن به شخص پيغمبر اسلام صلى الله عليه و آله اختصاص دارد. هيچ يك از فضايل انسانى، به اين اندازه مورد تأكيد قرار نگرفته است. اين نشان مى دهد كه قرآن، براى اين فضيلت اخلاقى و عملى اهمّيّت فراوانى قائل است و آن را عصاره همه فضيلت ها و خمير مايه همه سعادت ها و ابزار وصول به هر گونه خوشبختى و سعادت مى داند.

قصص قرآنى از نظر محتوا و هدف شامل همه حكمت‌هاى نزول قرآن مى شود و در اين راه شيوه‌اى كارآمد است. از اين رو قرآن داستان را براى اثبات وحى و نبوت، يگانگى خدا، هم ريشه بودن اديان آسمانى و نيز براى بيم و نويد، نشان دادن نمودهاى قدرت الهى، سرانجام نيك و بدى، صبر يا ناشكيبايى، سپاسگزارى يا سركشى و ديگر اهداف رسالى، تربيتى و يا سنت‌هاى تاريخى و اجتماعى به كار مى برد.

ذکر نام او در ردیف نام پیامبران در آیه 85 سوره انبیاء، گواه بر این است که از پیامبران بوده است. برخی او را از بنی اسرائیل و از فرزندان «ایوب» دانسته اند و برخی او را همان «حزقیل» می دانند. او بخاطر نصیب وافرش از رحمت خدا و یا باقی ماندن برعهد خود نسبت به عبادت شبها و روزه گرفتن و خشم نگرفتن در قضاوت و یا کفالت گروهی از انبیاء بنی اسرائیل در برابر پادشاه جبار زمان، «ذا الکفل» نامیده شده؛ زیرا «کفل» هم به معنى«نصیب» آمده و هم به معنى«کفالت و عهده دارى».

اخبار  و روایات متعدد، این مطلب را تأیید مى کند که پیامبران الهى 124 هزار نفر بودند، البته عدد پیامبرانى که نام آنها صریحاً در قرآن آمده است فقط 26 نفر است. ولى پیامبران دیگرى نیز هستند که در قرآن اشاراتى به آنها شده، بى آن که صریحاً نام آنها بیان شود، مانند: اشموئیل، ارمیا و...

در این سوره نام شانزده پیامبر، بعضى با ذکر فرازهائى از حالاتشان، مانند: موسى، هارون، ابراهیم، لوط، اسحاق، یعقوب، نوح، داود، سلیمان، ایوب، اسماعیل، ادریس، ذا الکفل، ذا النون(یونس)، زکریا و یحیى(ع)، و بعضى تنها به صورت اشاره، آمده است مانند: پیامبر اسلام(ص) و حضرت مسیح(ع). همچنین مباحث دیگری درباره معاد، وحدت خالق، پیروزی حق بر باطل و هشدار به انسان های جاهل آمده است.

1- حتى انبیاء بزرگ با سخت ترین آزمایش ها آزموده مى شوند. 2- در امواج حوادث، نباید نومید گشت. 3- وجود سختی ها در زندگى یک ضرورت است، برای شکوفا شدن استعدادها و تکامل انسان. 4- این ماجرا درس شکیبائى به مؤمنان است. 5- در سختی ها میزان صداقت و دوستى اطرافیان محک زده می شود. 6- دوستان خدا در بلا و نعمت، بیمارى و عافیت و فقر و غنا به یاد اویند. 7- نه از دست رفتن دارایی ها و روى آوردن مصائب، دلیل بى لطفى خداوند است و نه داشتن امکانات مادى دلیل بر دورى از ساحت قرب پروردگار.