خداوند در آیات 55 و 56 سوره اعراف می فرمايد: «پروردگار خود را از روى تضرع و در پنهانى بخوانيد [و از تجاوز دست برداريد كه] او متجاوزان را دوست نمى‏ دارد. * و در زمين فساد مكنيد بعد از آنكه اصلاح شده است، و او را با بيم و اميد بخوانيد [بيم از مسئوليت ها و اميد به رحمتش، و نيكى كنيد] زيرا رحمت خدا به نيكوكاران نزديك است».   در اين دو آيه، اشاره به پنج قسمت از شرائط قبولى دعا شده است: نخست اينكه از روى تضرّع و در پنهانى باشد؛ ديگر اينكه از حد اعتدال تجاوز نكند؛ سوم اينكه با توليد فساد و تبهكارى همراه نگردد؛ چهارم اينكه توأم با بيم و اميد متوازن باشد؛ پنجم اينكه با نيكوكارى توأم گردد.

«تعزیر» در سه جای قرآن به معناى «نصرت» آمده است. در آيه 157 سوره اعراف، در توصيف مؤمنين و در آيات 8 و 9 سوره فتح، در وصف پيامبر گرامى اسلام(ص) و در سوره مائده، آيه 12، در مورد عهد و پيمانى كه خداوند متعال با بنى اسرائيل بست. در آيات سه گانه فوق، كلمه تعزير به معنى نصرت و يارى رساندن است، زيرا سیاق آیه هيچ تناسبى با معناى ديگر آن (ضرب و تأديب) ندارد.

در این که این«مؤذّن» در آیه 44 سوره اعراف، کیست؟ از آیه چیزى استفاده نمى شود؛ ولى در روایات اسلامى که در تفسیر و توضیح آیه فوق آمده است، غالباً به امیر مؤمنان على(ع) تفسیر شده است. حاکم ابوالقاسم حسکانى به سند خود از محمّد حنفیه از على(ع) نقل مى کند که فرمود: «أَنَا ذلِکَ الْمُؤَذِّنُ»، همچنین به سند خود از ابن عباس نقل مى کند که على(ع)، در قرآن نام هائى دارد که مردم آنها را نمى دانند، از جمله «مؤذّن».
از طرق شیعه نیز روایات متعددى در این زمینه وارد شده است.
 

صریح ترين آيه اى كه گواه بر خاتمیت پیامبر(ص) است آيه 40 سوره احزاب می باشد. مفسّر معروف ابن جرير طبرى، شيخ طوسى، طبرسى، ابوالفتوح رازى، فخر رازى و دیگر مفسّران همگی، به همين معنا تصریح نموده اند. همچنین در قرآن ماده ختم در هفت مورد ديگر به كار رفته كه بدون استثناء به معناى پايان دادن و يا مهرى كه در پايان مى زنند آمده. بعضى از آيات نیز قرینه است. مانند: آیات 41 به بعد سوره فصلت، آیه اول سوره فرقان، آیه 19 سوره انعام، آيات 28 سوره سبأ، 158 سوره اعراف، 90 سوره انعام و 107 سوره انبياء.

بعضی از بیمار دلان برای نفی خاتمیت به آیه 35 سوره اعراف متشبث شده اند. می گویند در این آیه دو جمله «يَأْتِيَنّكُمْ» و«يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ» كه فعل مضارع هستند، نشان مى دهد كه امكان دارد در آينده پيامبران ديگرى نيز مبعوث شوند، و در اين صورت پيروى از آنان لازم است. اما با توجه به آیات قبلی روشن می شود که مخاطب در اين آيات مسلمانان نيستند؛ بلكه مجموعه جامعه انسانى و تمامى فرزندان آدم اند و شك نيست كه براى مجموعه فرزندان آدم پيامبران و رسولان زيادى آمده اند.

در بسیاری از آیات قرآن به تغییر سرنوشت و مقدراتی که برای انسان به وسیله اعمال او تعیین شده، تصریح شده است، مثل: سوره رعد آیه 11، سوره اعراف آیه 96، سوره إبراهیم آیه 7، سوره یونس آیه 98 و... .