زمین هاى خشکیده و خاموش و بى روح که گاهى خشکسالى آنها را چنان از کار انداخته که انسان هرگز باور نمى کند در گذشته در آغوشش گیاهى پرورش یافته، و یا در آینده موجود زنده اى در دامانش تولد خواهد یافت. اما چند باران پى در پى و به دنبال آن تابش اشعه حیات بخش آفتاب، آن را به حرکت در مى آورد، گوئى خفته اى است که بیدار مى شود و یا صحیحتر، مرده اى است که با دم مسیحائى باران به حیات باز مى گردد. و این یکى از شاهکارهاى آفرینش است. هم نشانه اى است از قدرت و عظمت آفریدگار، و هم دلیلى بر امکان معاد.