غضب و خشم پديده روحى پيچيده اى است كه از عوامل و انگيزه هاى مختلف سرچشمه مى گيرد؛ از جمله: قضاوت هاى عجولانه؛ كمى ظرفيت؛ تكبر و خود برتربينى؛ حسد و كينه توزى؛ حرص و دنياپرستى.

دروغ مانند ساير صفات رذيله سرچشمه هاى مختلفى دارد كه مهم ترين آنها به اين شرح است: ۱. ضعف ايمان و اعتقاد؛ ۲. ضعف شخصيت و عقده حقارت؛ ۳. حسد، و بخل، تكبر، خودبرتربينى و عداوت؛ ۴. بيمارى‏ هاى اخلاقى جامعه و انحراف از مسير حق؛ ۵. علاقه شديد به دنيا.

تکبر انسان به خاطر ذلت و حقارتی است که در وجودش می بیند؛ اين چيزى است كه مطالعه روانكاوان به آن رسيده است. امام صادق(ع) می فرمایند: «مردى نيست كه بزرگى و تكبر كند الا به خاطر ذلّت و خوارى كه آن را در نفس و جان خود مى يابد». بهترین راه درمان آن، ایمان و توکل به خدا و توجه به این امر است که انسان اشرف مخلوقات است و خدا آسمان و زمین را برای او آفریده و مسخّر او کرده است.

«تُصَعِّر» از ماده (صَعَر و بر وزن خطر)، نوعى بيمارى در شتر است که گردن خود را كج مى كند، پس از آن به هر روى گردانی اطلاق گردید. این تعبیر ممکن است بيانگر اين معنى باشد كه بدخلقى، در واقع نوعی بيمارى حيوانى است. امام صادق(ع) در تفسير آیه «وَلا تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنّاسِ» مي فرمايند: «صورتت را از كسى كه با تو سخن مى گويد به عنوان توهين و استحفاف بر مگردان». از سويي، قرار گرفتن اين صفت در كنار تكبر، افراط در راه رفتن و سخن گفتن، نشان از رذيله ای است که سبب تنفّر همه مردم مى شود.