بى‏ شك تجسّس كردن در حالات خصوصى مردم و تفتيش درباره اسرار نهانى آنها كار مذموم و ناپسندى است. خداوند ستّار العيوب است و بندگان او نيز بايد چنين باشند؛ مگر در مورد كسانى كه پرده درى كنند و شرم و حيا را كنار بگذارن و تظاهر به گناه نمايند كه احترام آنها شكسته مى‏ شود، بلكه خودشان احترام خويش را شكسته‏ اند.

پيامبر(ص) آماده فتح مكّه مى شد و مقدّمات آن را فراهم مى ساخت و اصرار داشت تا اخبار اين آمادگي به مكّه نرسد؛ اما در اين ميان يكى از مسلمانان به نام «حاطب» زني به نام «ساره» را اجير كرد تا در مقابل مقداري پول، خبر حمله مسلمین به مكه را به مشركان برساند. پيامبر(ص) پس از اطلاع از اين جاسوسي، عده‌اي از ياران خود را به دنبال آن زن فرستاد و با زيركي حضرت علي(ع) توانست به نامه دسترسي پيدا كند. وقتي پيامبر(ص) قضيه را به حاطب گفت، او در جواب عذر آورد و ایشان هم به خاطر مصالحي عذر او را پذيرفت.

در حالی که برای کارشناسان مسائل مذهبی ایران سرسپردگی تشکیلات بهاییت در مقابل صهیونیسم، روشن بود، با گسترش شبکه اطلاعاتی اعراب، و تسلّط آنان بر اوضاع سیاسی و اقتصادی خود و گسترش روابط متقابل مجامع اسلامی جهان، از فعالیت ها و نقش محافل ملی بهائیان، در حفظ منافع صهیونیسم ، پرده برداشته شد. سرسپردگی زعمای بهائیت به صاحبان منافع صهیونیسم و اسرائیل، موجب شد که موضوع بهائی گری در کشورهای عربی - اسلامی، جزء دستور کار "دفتر تحریم اعراب علیه اسرائیل" وابسته به اتحادیه عرب قرار گیرد.