دستور صریح قرآن این است که شوهر نسبت به زنی که حاضر به اداى حقّ زناشویى نیست، نخست از طریق پند و اندرز و سپس با جدا کردن بستر خویش و قهر کردن برخورد نماید و اگر هیچ وسیله اى مؤثّر نشد، در این صورت مى تواند از تنبیه خفیف بدنى استفاده کند و بدیهى است که این موضوع، یک موضوع کاملا استثنایى است.

سوره غاشیه بر سه محور دور مى زند: محور اول بحث «معاد» است؛ محور دوم بحث «توحید» است؛ و محور سوم بحث از «نبوت» و گوشه اى از وظائف پیامبراسلام(ص) است.
 

اسلام به منظور بالا بردن ارزش اجتماعی زن، اموری مانند خانه دارى و بچه داری را بر او واجب نکرده است تا شکل برده یا کلفت پیدا نکند، اما بر اساس علاقه طبیعی زن به بچه و مدیریت خانه، مانع انجام این کارها نیز نشده است و همین علاقه در وجود زن، خود به خود ضامن اصلاح اوضاع داخلى خانه بوده و هست.

قرآن به همسران پیامبر(ص) می فرماید: هنگام سخن گفتن با نامحرم طوری سخن نگویید که بیماردلان در شما طمع کنند، بلکه برخوردتان شایسته و مؤدبانه باشد. بایستی زنان پیامبر(ص) در خانه بمانند و وسایل زینتی خود را ظاهر نکنند، نماز را به پا دارند و زکات بدهند و از خدا و رسولش اطاعت کنند. هم چنین آنان چون در خاستگاه وحی قرار دارند باید از آیاتی که در خانه وحی از زبان پیامبر(ص) بیان می شود استفاده کنند.