صبر، مقدمه رسیدن به مقامات عالی است.  كليد اصلى پيروزى ها، صبر و شكيبايى است.  صبر قدرت آفرين است‏.  صبر شخصیت ساز است.  صبر نيروى مقاومت را افزايش مى دهد.  صبر دعوت به طرفدارى از حق مى كند.  هيچ كار بدون صبر سامان نمى يابد.  صبر، حرّيّت و آزادگى به انسان می دهد.  صبر و شكيبايى از نظر بهداشت و سلامت جسم نيز فوق العاده مؤثر است؛ افراد ناشكيبا عمرى كوتاه و توأم با انواع بيمارى ها دارند كه مهم ترين آنها بيمارى هاى قلبى و عصبى است. در حالى كه شكيبايان از عمر طولانى و توأم با سلامت نسبى برخوردارند.

«تُصَعِّر» از ماده (صَعَر و بر وزن خطر)، نوعى بيمارى در شتر است که گردن خود را كج مى كند، پس از آن به هر روى گردانی اطلاق گردید. این تعبیر ممکن است بيانگر اين معنى باشد كه بدخلقى، در واقع نوعی بيمارى حيوانى است. امام صادق(ع) در تفسير آیه «وَلا تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنّاسِ» مي فرمايند: «صورتت را از كسى كه با تو سخن مى گويد به عنوان توهين و استحفاف بر مگردان». از سويي، قرار گرفتن اين صفت در كنار تكبر، افراط در راه رفتن و سخن گفتن، نشان از رذيله ای است که سبب تنفّر همه مردم مى شود.

امروزه این واقعیّت ثابت شده که گوشت خوک بیش از آنچه که تصوّر مى شود، خطرناک است و خطرات متعدّدى از این رهگذر دامنگیر مصرف کنندگان آن مى شود که هم از نظر اخلاقى (از طریق هورمونها) و هم از نظر بهداشتى صورت مى گیرد. از جمله بیمارى خاصّى به نام «تریشینوزیس» که یک بیمارى انگلى است و ناشى از استفاده از این گوشت می باشد. تحقیقات نشان می دهد امروزه این بیمارى جنبه «اپیدمى» یافته است؛ یعنى، موارد این بیمارى به مراتب بیشتر از آن است که قاعدتاً باید در جامعه باشد .

درباره شرکت نکردن حضرت ابراهیم(ع) در جشن، بعضی از مفسران معتقدند ایشان واقعا بیمار بود؛ اما طبق نظر عده ای دیگر، روح ایشان از اعمال ناموزون قومش بیمار شده بود و دشمنانش فکر کردند که او از نظر جسمی بیمار است یا اینکه او در این سخن توریه کرده.

تنها دوگانه‌ پرستان هستند كه قائل به دو خالق خير و شر هستند. اما يگانه‌پرستان معتقدند: در اين عالم موجودي به نام شرّ وجود ندارد. هر چه هست، خير است. اما آنچه را ما شرّ مي ناميم يا خودش عدم است يا مستلزم عدم مى باشد. جهل، فقر، مرگ، بيمارى و ... ذاتاً عدم مى باشند كه هر يك به ترتيب عدم علم، عدم غنا، عدم حيات و ... هستند و گزندگان، درندگان، ميكروبها و آفت ها مستلزم نيستى و عدم اند.

سخنان معصومين(ع) در باب شکرگزاري بسيار است، پيامبر(ص) مي فرمايد: «كسى كه غذا بخورد و شكر نعمت را بجا آورد، پاداش روزه دارى را دارد كه براى خدا روزه گرفته است و شخص تندرستى كه شكر خدا را بجاى آورد اجر بيمارى را دارد كه در برابر بيمارى صبر و شكيبايى دارد، و دارنده اى كه شكر نعمت را بجا مى آورد، اجر محروم قناعت پيشه شكيبا را دارد». امام علي(ع) در حديثي مي فرمايد: «شكر نعمت مانع زوال نعمت و سبب تأييد آن مى گردد». البته در زمينه اهميت شكر و تأثير آن در دوام و فزونی نعمت، احاديث بسياري وارد شده است.