بى‏ شك تجسّس كردن در حالات خصوصى مردم و تفتيش درباره اسرار نهانى آنها كار مذموم و ناپسندى است. خداوند ستّار العيوب است و بندگان او نيز بايد چنين باشند؛ مگر در مورد كسانى كه پرده درى كنند و شرم و حيا را كنار بگذارن و تظاهر به گناه نمايند كه احترام آنها شكسته مى‏ شود، بلكه خودشان احترام خويش را شكسته‏ اند.

حفظ وحدت از نظر اسلام اهميت زيادى دارد؛ قرآن در آيه 103 سوره آل عمران فرموده: «همگى به ريسمان خدا چنگ بزنيد و پراکنده نشويد». همچنین در آيه 65 سوره انعام، اختلاف افکنان را تهدید کرده و مى فرماید: «كسانى كه آيين خود را پراكنده ساختند و به دسته هاى گوناگون [و مذاهب مختلف] تقسيم شدند ... سر و كار آنها تنها با خدا است». حتی در آیات 31 و 32 سوره روم، اختلاف و پراكندگى را يكى از علائم «شرك» شمرده و مى گويد: «و از مشركان نباشيد از كسانى كه دين خود را پراكنده ساختند و به دسته ها و گروهها تقسيم شدند».

طبق آیات قرآن گسترش جهل در جامعه مضرات و مفاسد اجتماعی زیادی را در بر دارد؛ جهل موجب پراكندگى و اختلاف است. جهل عامل سوء ظن و بدبينى است. جهل سرچشمه بى ادبى است. جهل عامل مصائب اجتماعى و ندامت هاست. جهل موجب دگرگون شدن ارزش هاست و ... .