سوءظنّ و بدبینی به مردم، هم آثار سوء فردی دارد و هم آثار سوء اجتماعی؛ آثاری چون: 1. از ميان رفتن «اعتماد» كه مهمترين سرمايه جامعه. 2. سوءظنّ آرامش جامعه را بر هم مى زند. 3. شخصی که دچار سوءظنّ می گردد، در بسيارى از موارد به دنبال سوءظنّ خود حركت مى كند و حادثه مى آفريند و گاه خون ريزى می کند. 4. سوءظنّ سبب مى شود كه انسان به سرعت دوستان خود را از دست بدهد. 5. سوء ظنّ موجب عدم درك صحيح اجتماعى است. 6. سوء ظنّ، محبت و دوستى را خاموش و نفاق و دو رويى را در ميان دوستان پرورش مى دهد.

امام علی(ع) در بخشی از نامه 47 نهج البلاغه مى فرمايد: «بر شما لازم است پيوندهاى دوستى و محبّت و بذل و بخشش را فراموش نكنيد و بر حذر باشيد از اينكه با هم قطع رابطه نماييد». احاديث بسيارى در نكوهش بى محبتى ها و جدايى ها نقل شده كه گاه پشت انسان را می لرزاند، مانند سخن امام صادق(ع) که فرمود: «هر گاه دو نفر با هم قهر كنند يكى از آن دو مستحق لعن است و اى بسا هر دو مستحق باشند، راوى سؤال مى كند: ظالم بايد مستحق لعن باشد، مظلوم چرا؟ فرمود: به سبب آن است كه برادرش را به آشتى [معقولانه] دعوت نمى كند».

«سخاوت» در مقابل «بُخل» است و به معنی بذل و بخشش در امور مالی یا غیرمالی می باشد. فضیلت سخاوت در روایات عبارت است از: 1- از اخلاق انبياء است. 2- ستون ايمان می باشد. 3- سخاوتمند به معارف الهی یقین دارد. 4- خدا سخاوتمند را دوست دارد. 5- موجب نزدیک شدن به بهشت می شود. 6- باعث دوستی و محبت مردم می شود. 7- موجب دوری از آتش جهنم می شود. 8- نشانه شجاعت می باشد و ....

حکمت محبت و دوستی با اهل بیت(ع)، همانا محشور شدن با آنها در قيامت است؛ روزي یک عرب باديه ‏نشين از رسول خدا(ص) درباره قيامت سؤال كرد، حضرت فرمودند: براي قيامت چه حاضر كرده ‏اي؟ عرض كرد: هيچ! ولي خدا و رسولش را دوست دارم. پيامبر(ص) نيز فرمود: با محبوب خود محشوري؛ يعني اگر محبت تو صادقانه است، انسان با محبوب خويش محشور مي شود.

متأسّفانه در دنيايى زندگى مى كنيم كه فتنه گران و فتنه جويان آن كم نيستند، بلكه چرخ زندگى دولت هاى استعمارى بر محور فتنه و فساد دور مى زند. بنابراین مسلمانان بايد بيدار باشند و فتنه جويان و فتنه گران را بشناسند، و آنها را از صف دوستان خود خارج كنند، و با دوستان و كشورهاى اسلامى متّحد شوند، و توطئه فتنه گران را خنثى سازند.

در این باره خود ایشان در نامه اى به شيخ مفيد(ره) فرمودند: «پس هر يك از شما بايد كارى كند كه وى را به محبت و دوستى ما نزديك سازد و از آنچه خوشايند ما نيست و باعث خشم و كراهت ما مى شود دورى كند». روشن است كه محبت اهل بيت(ع) جنبه شخصى ندارد، بلكه به ملاك خدايى است؛ یعنی اگر مشاهده كنند كه شيعيان و منتسبان به آنان كارهايى را كه مورد رضايت الهى است انجام مى دهند و از كارهايى كه مورد سخط و غضب خداوند است اجتناب مى كنند خوشحال شده و به آنان مى بالند.

هیچ یک از صحاح و مسانید اهل سنت ازدواج امّ کلثوم با عمر را ذکر نکرده اند. تنها برخی از منابع تاریخی و روایی اهل سنّت، این را مطرح نموده اند که براساس مبانی رجالی اهل سنّت، تمام راویان این روایت ضعیفند، و به لحاظ دلالت و معنی نیز دچار تعارض، چندگانگی و تشویش در نقل می باشد. اما دانشمندان شیعه، برخی این تزویج را به شدّت انکار نموده اند، و برخی معتقدند که اُمّ کلثوم دختر ابوبکر و ربیبه علی(ع) بوده و دیدگاه دیگر این است که این ازدواج صورت گرفت؛ ولی از روی تهدید و اکراه.

فضايل و رذائل اخلاقى غالباً با يكديگر مربوطند. اين پيوند و ارتباط گاهى به خاطر ريشه هاى مشترك آنها است، و گاه به خاطر پيوند ثمرات و نتايج آنها با يكديگر. يك دروغ ممكن است سرچشمه دروغ هاى ديگر شود. انجام يك عمل اخلاقى نیز مانند رعايت امانت، منتهى به محبّت و دوستى و پيوند در ميان افراد يا تعاون اجتماعى و مانند آن مى شود.

در روايات اسلامى تعبيرات زيادى درباره دوستان منحرف و مشاوران گمراه و آثار سوء آنها ذکر شده است. امام علی(ع) فرزندش امام حسن(ع) را از دوستی با انسان احمق و یا انسان دروغگو برحذر می دارد. آن حضرت در فرمان تاریخی شان به مالک اشتر، او را از مشورت با انسان های بخیل، ترسو و حریص نهی می کند. آن حضرت در کلام دیگری نیز همنشینی با بدان را موجب بدبینی انسان به نیکان می داند و حضرت رسول(ص) نیز انسان را بر دین دوست و هم نشینش می داند.

بر اساس روایات  اسلامی «زاهدان» دارای نشانه و علاماتی هستند از جمله: 1- از شبهات پرهیز می کنند. 2- با غیر خدا دوستی و همنشینی نمی کنند. 3- اعمالشان برای ثواب آخرت می باشد. 4- آنها به دنیا و تجلیاتش پشت می کنند. 5- از توهین افراد متکبر ناراحت نمی شوند.