ابن تیمیه و ادعای تواترهای خیالی
رضا گشتیل
شاید ابن تیمیه بیش از هر عالم دیگری برای اثبات دروغ هایش به اجماع و تواتر استناد کرده و برای اثبات مدعای خود در واقع پشت این حجت فقهی پناه گرفته است. در حالی که بسیاری از این اجماعات و تواترها را می توان بدون مراجعه به حتی یک کتاب آری حتی یک کتاب نقض کرد.
از باب نمونه ابن تیمیه می‌نویسد:
«فَإِن الرافضي كلما كبُر قبُح وَجهه وَعظم شينه حَتَّى يقوى شبهه بالخنزير وَرُبمَا مسخ خنزيراً وقرداً كَمَا قد تَوَاتر ذَلِك»؛[1] (روافض هرچه بزرگتر می‌شوند چهره‌شان نیز قبیح‌تر گشته و زشتی‌شان عظیم‌تر می‌شود تا آنجا که شباهتشان به گرازها زیاد می‌شود و چه بسیار هستند شیعیانی که به صورت گراز و میمون مسخ شده‌اند همانطور که این حقیقت به تواتر ثابت شده است)!!!
این ادعای تواتر بدون هیچ بحث و جستجویی باطل و دروغ بودن آن بر دشمن‌ترین دشمنان بر شیعیان نیز روشن و واضح است.
تحدی میکنیم یک نمونه از این مسخ ها را برای ما ثابت کنید، وقتی در مسائلی که به عادیات و حواس پنجگانه ختم می‌شود این گونه ابن تیمیه اراجیف خود را با نام تواتر در مولفات خود می‌نویسد می‌توان به راحتی فهمید آنجا که مقام اجتهاد یا لااقل مقام مراجعه به کتب و متون اسلامی می‌باشد به چه میزان راحت‌تر می‌توان ادعای تواتر و اجماع کرد.
این حقیقت به قول معروف مشت نشانه خروار است و از آن بدتر کسانی هستند که به اجماعات و تواترهای نقل شده از ابن تیمیه بسنده کرده و با تکیه بر آن به جان امت اسلامی و مذاهب آن افتاده‌اند.
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.