پاسخ اجمالی:
در عدالت هرگز مساوات شرط نيست، بلكه استحقاق و اولويت ها بايد در نظر گرفته شود. فى المثل عدالت در ميان دو كارگر اين نيست كه هر دو مزد مساوى دريافت دارند. بلكه عدالت به اين است كه هر كارگرى به اندازه كار و فعّاليّتش «مزد» دريافت دارد. عدل واقعى آن است كه بهره ها - بر اساس تفاوت تلاش ها و استعدادها - مختلف باشد و برخى بر برخى ديگر افزونى يابند؛ در عين حال فرصت مساوى در اختيار همگان نهاده شود.
پاسخ تفصیلی:
بسیار پیش می آید که «عدالت» با «مساوات» اشتباه مى شود و گمان مى رود معنى عدالت آن است كه رعايت مساوات شود، در حالى كه چنين نيست. در عدالت هرگز مساوات شرط نيست، بلكه استحقاق و اولويت ها بايد در نظر گرفته شود. فى المثل عدالت در ميان شاگردان يك كلاس اين نيست كه به همه آنها نمره مساوى دهند و عدالت در ميان دو كارگر اين نيست كه هر دو مزد مساوى دريافت دارند. بلكه عدالت به اين است كه هر شاگردى به اندازه معلومات و لياقتش، و هر كارگرى به اندازه كار و فعّاليّتش «نمره» يا «مزد» دريافت دارد.[1]
مساوات شعارى، هيچ معنايى ندارد. كسب مال در نتيجه بروز استعدادها صورت مى پذيرد و استعدادها با هم متفاوت اند. عدل واقعى آن است كه بهره ها - بر اساس تفاوت تلاش ها و استعدادها - مختلف باشد و برخى بر برخى ديگر افزونى يابند. در عين حال فرصت مساوى در اختيار همگان نهاده شود. معناى اين سخن آن است كه عواملى همچون اصل و نسب و نژاد و جنسيّت نمى توانند و نبايد قيد و بندى بر پاى انسان زند.[2]
منابع:
1. پنجاه درس اصول عقايد براى جوانان
2. دائرة المعارف فقه مقارن
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.