آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

رعایت عدالت، تنها امری توصیه شده در زمان حیات آدمی نیست، بلکه آموزه های اسلامی، آدمی را حتی برای تقسیم عادلانه ما ترک و اموالش در زمان بعد از مرگ نیز مورد خطاب قرار داده است. در حديثى از امام باقر علیه السلام مى خوانيم: «كسى كه در وصيتش عدالت را رعايت كند، همانند اين است كه همان اموال را در حيات خود در راه خدا داده باشد، و كسى كه در وصيتش تعدى كند، نظر لطف پروردگار در قيامت از او بر گرفته خواهد شد».

رعایت عدالت، تنها امری توصیه شده در زمان حیات آدمی نیست، بلکه آموزه های اسلامی، آدمی را حتی برای تقسیم عادلانه ما ترک و اموالش در زمان بعد از مرگ نیز مورد خطاب قرار داده است. برای تقسیم عادلانه اموال انسان در روايات اسلامى تاكيدهاى فراوانى روى «عدم جور» و «عدم ضرار» در وصيت ديده مى شود. كه از مجموع آن استفاده مى شود، همان اندازه كه وصيت كار شايسته و خوبى است، تعدى در آن مذموم و از گناهان كبيره است.

 در حديثى از امام باقر علیه السلام مى خوانيم: «مَنْ عَدَلَ فِي وَصِيَّتِهِ، كَانَ بِمَنْزِلَةِ مَنْ تَصَدَّقَ بِهَا فِي حَيَاتِهِ، وَ مَنْ جَارَ فِي وَصِيَّتِهِ، لَقِيَ اللَّهَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ هُوَ عَنْهُ مُعْرِضٌ؛[1] كسى كه در وصيتش عدالت را رعايت كند، همانند اين است كه همان اموال را در حيات خود در راه خدا داده باشد، و كسى كه در وصيتش تعدى كند، نظر لطف پروردگار در قيامت از او بر گرفته خواهد شد».

تعدى و جور و ضِرار در وصيت، آن است كه انسان بيش از ثلث وصيت كند، و ورثه را از حق مشروع شان باز دارد، و يا اينكه تبعيضات ناروايى به خاطر حُبّ و بغض هاى بى دليل انجام دهد. حتى در بعضى از موارد كه ورثه سخت نيازمندند، دستور داده شده وصيت به ثلث هم نكنند و آن را به يك چهارم و يك پنجم تقليل دهند.[2]

منابع:

تفسير نمونه‏